انحراف در محافل عزاداری مذهبی، همچنان ادامه دارد و هر روز پدیده جدیدی در این زمینه بروز می‌کند. از استان مرکزی خبر می‌رسد در یکی از شهرهای این استان هیأتی با نام "متوسلین به ذوالجناح"! تأسیس شده که اقدام به عزاداری‌های غیرعادی و همراه با خرافات می‌کند. متأسفانه نهادهای فرهنگی مسئول که باید عهده‌‌دار نظارت بر این امور باشند به وظایف خود عمل نمی‌کنند.

نه مولایمان امام حسین ( ع ) را شناختیم و نه هدف ایشان از قیام و حادثه ی عظیم کربلا را درک کردیم . مصلحت اندیشی کردیم و نگاه کردیم . از عاشورا ، تشنگی را فریاد زدیم و سخنان و خطبه های امام را به فراموشی سپردیم . گوش به هر سخن و نوحه ی لغو و سخیف و بی مقدار دادیم و پیراهن دریدیم و سینه زدیم و دم بر نیاوردیم . تا شعر مفهومی و مداحی ارزشی کم رنگ شود . حمل آهن سرد و سنگین و بلند افتخارمان شد و فریاد زدیم برچشم بد و حسود و بخیل و ... لعنت تا کسی لب به اعتراض نگشاید . وحالا به هر انحراف تازه و بدعت ناگواری خو می گیریم و به راحتی می پذیریم بدون آنکه مانعی سر راه خود ببینیم یا محدودیتی را احساس کنیم

یا به قول شریعتی

 اگه قرار باشه فقط گريه كنيم بدون اينكه فهميده باشيم هدف حسين چي بوده چه فرقي داريم با مردم كوفه كه خود اونها همون زمان ،خيلي خيلي زودتر از ما، بر فاجعه كربلا گريه كردند

عروس عادی:

با اجازه بزرگترها بله ........ (اصولا مثل بچه آدم بله رو میگه و قال قضیه رو میکنه)

عروس لوس:

بع..........له

ادامه ........

عروس زیادی مؤدب:

با اجازه پدرم، مادرم، برادرم، خواهرم، دایی جون، عمه جون،...، زن عمو کوچیکه، نوه خاله عمه شکوه، اشکان کوچولو، ... ،مرحوم زن آقاجان بزرگه ، قدسی خانوم جون ، ... ، ...

(این عروس خانوم آخر هم یادش میره بگه بله واسه همین دوباره از اول شروع میکنه به اجازه گرفتن)...!

 عروس خارج رفته:

با پرمیشن گریت ترهای فمیلی ... اُ یس

 عروس خجالتی:

اوهوم

عروس قلدر:

به کوری چشم پدر شوهر و مادر شوهر و همه فک و فامیل این بزغاله (اشاره به داماد) آره....

( وضعیت داماد کاملا قابل پیش بینی است)

عروس هنرمند:

با اجازه تمامی اساتیدم، استاد رخشان بنی اعتماد، استاد مسعود کیمیایی، ...، اساتید برجسته تاتر، استاد رفیعی،مرحوم نعمت ا.. گرجی ، شیر علی قصاب هنرمند، روح پر فتوه مرحومه مغفوره مرلین مونرو، مرحوم مارلین دیتریش،مرحوم مغفور گری گوری پک و ... آری می پذیرم که به پای این اتلوی خبیث بسوزم چو پروانه بر سر آتش.........

عروس داش مشتی:

با اجزه بروبکس مُجلی نیست من که پایه ام.......

عروس فمنیست:

يعني چی؟! چه معنی داره همش ما بگیم بله ... چقدر زن باید تو سری خور باشه چرا همش از ما سؤال می پرسن ! ...

یه بار هم از این مجسمه بلاهت (اشاره به داماد) بپرسین ...

 باز در کلبه ی عشق،  عکس تو مرا ابری کرد.عکس تو خنده به لب داشت ولی اشک ، چشم مرا جاری کرد

قت کردین توی بعضی کلاسا آدم مثل خرس خوابش میاد ولی وقتی کلاس تموم میشه این حس کاملا بطرف میشه ؟

دقت کردین وقتی کسی تو تاکسی کنار آدم روزنامه میگیره دستش ، مطلبش هرچی که باشه خوندنش تا سر حده مرگ جالب میشه ؟

دقت کردین وقتی تو خونه تنهایین ، از شیر حموم گرفته تا یخ ساز یخچال دست به دست هم میدن تا بترسی ؟

تا حالا دقت کردین بعضی وقتا یه صحنه ای رو میبینید احساس میکنید که قبلا یه جایی اونو دیدید و حالا داره تکرار میشه . . . !

دقت کردین همیشه سطح مسابقات از نظر کسی که قهرمان شده بسیار بالا بوده ؟

دقت کردین مهمون غریبه که میاد آدم کار کردنش گل میکنه و هی میره تو اشپزخونه دنبال کار ؟

دقت کردین بهترین ایده هارو برای دیگرون داریم و برای خودمون عملا هیچی ؟!

دقت کردین که اگه بخوای خلبان بشی ، هزار جور مریضی داری ولی بخوای معافیت پزشکی بگیری ، سالمِ سالمی ؟

دقت کردید هر موقع بد تیپ میزنید یه نفری ک خیلی مهمه واستون رو میبینید !

دقت کردین وقتی تو یه فیلم خودمونه میبینیم احساس زشت ترین ادم رو زمینو داریم ؟

دقت کردین وقتی یه چیزی از دستمون میفته سعی میکنیم با پا بگیریمش یا میزان ضربه رو با پا بگیریم ؟

دقت کردین یکی یه تیکه میندازه از خنده روده بر میشی ، بعد واسه دوستت که می خوای خاطرشو تعریف کنی میبینی اصلا خنده نداشت کلی ضایع میشی !

دقت کردین روزایی که بابای آدم خونه ست ، حتی اگه وسط هفته باشه آدم فکر میکنه جمعه ست ؟

تا حالا دقت کردین وقتی لباس جدید می خرید نظر کل آدمارو در مورد قیمتش میپرسید . بعد دوس دارید همه قیمت بالاتر از خرید شما بدن !

تا حالا دقت کردین اگه تو مترو الکی شروع به دویدن بکنید ، ملت هم همینطوری دنبالتون میدوند . . . !

دقت کردین سخت ترین کار دنیا ، نگه داشتن احترام کسیه که خودش احترام خودش را نگه نمی داره . . .

تا حالا دقت کردین هروقت گرسنه میای خونه، اون شب اتفاقی غذا ندارین . اما یه شب که بیرون غذا می خوری وقتی میای خونه می بینی غذای مورد علاقت رو درست کردن !

دقت کردین وقتی‌ یکی‌ باهاتون درد دل‌ میکنه و حرفاش رو نمیفهمین آخرش میگید

چی بگم والله ؟ چرا ؟

تا حالا دقت کردین نمیتونید کار پیدا کنید ، چون تجربه ندارید و نمیتونید تجربه پیدا کنید ، چون کار ندارید !؟

دقت کردین قدر هر چیزی رو وقتی میدونیم که از دستش بدیم ؟!

دقت کردین وقتی داری باتلفن صحبت میکنی هیچی به ذهنت نمی رسه ولی وقتی میگی خداحافظ تازه تمام حرفات یادت میاد ؟!

تا حالا دقت کردین بعضی وقتا تو آینه به خودتون نگاه می کنین میبینین چقد خوشگلین ، بعد با گوشی که از خودتون عکس می گیرین میبینید شبیه ” اورانگوتان ” شدین!

از بیرون همه چیز رو به راه است

اما.... ،

هر نفس...

درد است که می کشی ؛

و من.....

چه درد می کشم....!!!!

می دونی دلتنگی یعنی چی؟ دلتنگی یعنی اینکه : بشینی به خاطراتت با عشقت فکر کنی

 ..اونوقت یه لبخند بیاد رولبت .. ولی چند لحظه بعد ...

شوری اشکهای لعنتی.... شیرینی اون خاطره ها رو از یادت ببرند... . .

چرا ز من بریده ای بنده ی پر خطای من؟ 

چرا صدا  نمی زنی خدای من خدای من؟

مگر ز من چه دیده ای مگر بدی کشیده ای؟

چرا صفا نمی کنی به ذکر دلربای من؟

خدای مهربان منم کریم و میزبان منم

عاشق میهمان منم بیا بیا گدای من

اگر چه کرده ای خطا تباه کرده ای عطا

بیا بیا دوباره ای بنده ی بی وفای من

بیا بیا به نیمه شب بزن تو زانوی ادب

بخوان شکسته دل مرا تا بچشی صفای من

به معصیت زدی چو دست، دل حبیب ما شکست

بیا بیا گنه مکن به یاد او برای من

ای تو که شکسته ای مریض و زار و خسته ای

مرا بخوان تو در سحر، سحر بود شفای من

تو شیعه ی علی بُدی، چرا سیه چهره شدی؟

مرو به جای دیگری سرت بنه به پای من

شود دل تو صیقلی فقط به ذکر یا علی

ذکر علی علی بود برای تو دوای من

به عشق مرتضی بگو لعنت حق به خصم او

که شد به کوچه روبرو به مظهر وفای من

دعای توست مستجاب سحر دهم تو را جواب

به عشق روی بوتراب رسد تو را ندای من

بیا بیا تو مرد باش عاشق رنج و درد باش

ز غصه چهره زرد باش تا که شوی فدای من

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

ویرونه های قلب من بعد رفتنت بدون

هرچه تلاش کرده ام به صد ستون بند نشد

خیلی وقته که دلم برای تو تنگ شده

هرچه ایستاده دل از روی تو دل کند نشد

با یه فانوس همه شهر را رو گشتم اما

هیچکس حتی اسمش به تو مانند نشد

حالا بی قرار دیدن و شنیدن توام

مرحم این بی قراری جز خداوند نشد

می خواستم بهت بگم چقد پریشونم

دیدم خودخواهیه ... دیدم نمی تونم

تحمل می کنم بی تو به هر سختی

به شرطی که بدونم ،  شاد و خوشبختی

به شرطی بشنوم دنیات آرومه

که دوسش داری از چشمات معلومه

یکی اونجاست شبیه من یه دیوونه

که بیشتر از خودم قدرتو می دونه

چیکار کردی که با قلبم

به خاطر تو بی رحمم ؟

تو می خندی...چه شیرینه...گذشتن...

تازه مي فهمم...تازه می فهمم !

تورو می خوام تموم زندگیم اینه

دارم میرم ته دیوونگیم اینه

نمی رسه به تو حتی صدای من

تو خوشبختی همین بسه برای من

فکر می کنم

ما دیشب مُرده باشیم

مگر آنجا بهشت نبود ؟

مگر هرچه خواستیم

نشد ؟

حالا هم

احساس می کنم

فرشته ها

تو را بُرده اند که بیارایند

و پیش من باز گردانند

من

یا مُرده ام

یا

دیوانه شده ام

چقدر خوبه كه تو هستي

چقدر خوبه تورو دارم

چقدر خوبه كه از چشمات

مي تونم شعر بردارم

تو كه دلواپسم ميشي

همه دلواپسيم ميره

شايد اين واسه تو زوده

يا شايد واسه من ديره

واست زوده بفهمي

من چرا آواره دردم

واسم ديره از اين خلوت

به شهر عشق برگردم

واسم ديره پشيمون شم

چه خوبه با تو شبگردي

واست زوده بفهمي كه

چه كاري با خودت كردي

نه اينكه بي تو ممكن نيست

نه اينكه بي تو مي ميرم

به قدري مسريه حالِت

كه دارم عشق مي گيرم

همه دلشورم از اينه

كه عشق اندازه آهه

تو جوري عاشقي كن كه

نفهمم عشق كوتاهه

هر روز عمرم از دیروز بدتره

عمری که هر نفس بی غم نمی گذره

دلگیر و خسته ام بی روح و ساکتم

نبضم نمی زنه پلکم نمی پره

می دونم امشبم از خواب می پرم

از گریه تا سحر خوابم نمی بره

این زنده موندنه بازنده موندنه

بی دوست زندگی! مرگ از تو بهتره

اون روبروم داره پرواز می کنه

می بینمش هنوز از پشت پنجره

هی دست تکون می دم هی داد می زنم

اون سنگدل ولی هم کوره هم کره

حتی اگه من از این عشق بگذرم

قلب شکستم از حقش نمی گذره

دوران گیجی و سرگیجگیت گذشت

محکم بشین دلم این دور آخره

روزبه بمانی

7آذرماه 1357 در تهران

اولین شعرش را در سن 17-18 سالگی نوشت که شعر نو بود

مردونه تمومش کن من طاقتشو دارم

هر بار ترحم بود اینبار نمیذارم

با عشق برو وقتی با عشق نمیمونی

مردونه تمومش کن وقتی که نمیتونی

تو میری میمونی این معنی رفتن نیست

اینبار تمومش کن تا وسوسه با من نیست

باید یه نفر از ما از خاطره ها رد شه

من یا تو نمیدونم باید یه نفر بد شه

من پیش تو آرومم تو پیش من آشوبی

انقدر به من بد کن باور نکنم خوبی

نشستم کنارت عذابم بدی

عذابم بدی، من مدارا کنم

کنارم پرستیدنو حس کنی

کنارت خدا رو تماشا کنم!

نشستم ببینم کیم پیشِ تو

منی که زمین و زمانم تویی

بگی تا کجایِ جهان با منی

منی که تمام جهانم تویی

ببین اسمتو تا صدا میکنم

تورو از یه دنیا جدا میکنم

منو زیر تیغ سکوتت نکش

دارم زندگیمو صدا میکنم

کنارم بشین و عذابم بده

همین بودن تو نیاز منه

دارم روز و شب زمزمت میکنم

صدا کردن تو آغازه منه

سراب رد پاي تو كجاي جاده پيدا شد

كجا دستاتو گم كردم كه پايان من اينجا شد ؟

كجاي قصه خوابيدي كه من تو گريه بيدارم

كه هر شب حرم دستاتو به آغوشم بدهكارم

تو با دلتنگياي من تو با اين جاده همدستي

تظاهر كن ازم دوري تظاهر مي كنم هستي

تو آهنگ سكوت تو به دنبال يه تسكينم

صدايي تو جهانم نيست فقط تصوير مي بينم

يه حسي از تو در من هست كه مي دونم تو رو دارم

واسه برگشتنت هر شب درارو باز ميذارم

سراب رد پاي تو كجاي جاده پيدا شد

كجا دستاتو گم كردم كه پايان من اينجا شد ؟

كجاي قصه خوابيدي كه من تو گريه بيدارم

كه هر شب حرم دستاتو به آغوشم بدهكارم

تو با دلتنگياي من تو با اين جاده همدستي

تظاهر كن ازم دوري تظاهر مي كنم هستي

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا
کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا
پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا
من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا
حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم
حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا
من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا
آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا
من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا
این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین

شاید غلام خانه زهرا کنی مرا
   

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان
گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن
گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم  ز هجران تو قلبی تنگ دارم
گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تا دلها را سحر کن
گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم
گفتا که روز وصل را در انتظارم

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي

اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما

کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

پر از تنهاییم ای کاش بودی  که داره زندگیم از دست میره

یه اهنگی گذاشتم که میدونم اگه گوشش کنی گریت میگیره

صدام از گریه دیشب گرفته دارم میمرم از دیوونه هایی

با اشکام باز مهمونی گرفتم همه چی هست فقط جای تو خالیست

دارم دنبال عکسامون میگردم همونا که لب دریا گرفتیمم

اگه ما سهم هم نبودیم چرا تو دل هم جا گرفتیم

چه معصوم واره افتادی تو این عکس چه لبخند نجیبی باهاته

تو میخندیو من گریم گرفته چقدر این خونه تشنه صداته

تو یادت رفته وقتی گریه دارم تو باید شونه باشی تو یادت رفته باید خونه باشی

تو باید پیش منه دیوونه باشی

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنيم...

يادمان باشد اگر اين دلمان بي کس ماند طلب مهر ز هر چشم خماري نکنيم...

يادمان باشد که دگر ليلي و مجنوني نيست به چه قيمت دلمان بهر کسي چاک کنيم...

يادمان باشد که در اين بحر دو رنگي و ريا دگر حتي طلب آب ز دريا نکنيم...

يادمان باشد اگر از پس هر شب روزيست دگر آن روز پي قلب سياهي نرويم...

يادمان باشد اگر شمعي و پروانه به يکجا ديديم طلب سوختن بال و پر کس نکنيم...

دوستت دارم پریشان‌، شانه می‌خواهی چه کار؟ 
دام بگذاری اسیرم‌، دانه می‌خواهی چه کار؟ 

تا ابد دور تو می‌گردم‌، بسوزان عشق کن‌ 
ای که شاعر سوختی‌، پروانه می‌خواهی چه کار؟ 

مردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود 
راستی تو این همه دیوانه می‌خواهی چه کار؟ 

مثل من آواره شو از چاردیواری درآ! 
در دل من قصر داری‌، خانه می‌خواهی چه کار؟ 

خرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین 
شرح این زیبایی از بیگانه می‌خواهی چه کار؟ 

شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن‌ 
گریه کن پس شانه‌ی مردانه می‌خواهی چه کار؟ 

شخصیت شناسی از روی لبخند 

عید امسال ضامن بگو سیب کشیده شد

با آلبوم انفجاری بگو سیب   

آلبوم بگو سیب ، حاوی سیزده قطعه عاشقانه در یک قدمی انتشار است

...این آلبوم که بنا بود خیلی زودتر از اینها و با چهارده قطعه به بازار بیاد

توضییحات مفصل ، مبسوط و کامل ما رو  در ادامه مطلب دنبال کنید

این آزمایش ساده به این‏گونه است:

مطابق تصویر (1) دستانتان را در حالی که انگشتان از هم فاصله دارند، بلافاصله و بدون هیچ فکری در هم گره کنید …

(مانند تصاویر (2) و (3))

اگر انگشت شست چپ مانند تصویر (2) روی انگشت شست راست قرار گرفت، شما فرد احساسی هستید و اگر بر عکس انگشت شست راست شما مانند تصویر (3) روی انگشت شست دست چپ قرار گرفت، شما فردی منطقی هستید. اگر کمی دقت کنید، درخواهیدیافت که شما تنها یک حالت انگشتان را می‏توانید به راحتی داشته باشید و اگر بخواهید حالت عکس آن را با انگشتان اجرا کنید، قدری مشکل خواهد بود. حالتی که به راحتی برای شما مقدور است، گویا نوع شخصیت شماست... .

خب… حالا که فهمیدی جزء کدام دسته‏ای، می‏توانی در ادامه خصوصیات هر دسته را بخوانی:

انسان ها به دو دسته تقسیم می شوند:

الف) افراد احساسی ب) افراد منطقی

افراد احساسی افرادی هستند که بر پایه احساسات و عواطف خود، تصمیمات مختلف زندگی‏شان را می‏گیرند. اما افراد منطقی افرادی هستند که براساس عقل و منطق و استدلال خود تصمیم‏گیری می‏کنند. افراد احساسی، نیم‏کره راست مغزشان فعال‏تر است؛ در صورتی که افراد منطقی، نیم‏کره چپ مغزشان فعال‏تر است. افراد احساسی دارای خصوصیاتی هم‏چون خلاقیت، احساسی بودن، کلی‏نگر بودن، بلندپروازی، رؤیایی و دل‏رحم بودن و … است. اما افراد منطقی خصوصیاتی هم‏چون: نظم، منطقی بودن، پرداختن به جزئیات، واقع‏گرا بودن، و بالا بودن قوه تحلیل و استنتاج را دارا هستند. افراد منطقی یا احساسی هر کدام به نوبه خود عالی هستند و هیچ‏کدام بر دیگری برتری ندارد. در واقع این دو گروه مکمل یکدیگر در روابط اجتماعی سالم هستند